De eerste week is al voorbij...

 Dag beste lezers!

Ondertussen is er al een weekje voorbij in Suriname en heb ik al heel veel gezien en ontdekt.
Na een volledige observatieweek heb ik ondertussen al veel verschillende indrukken opgedaan die ik zou willen delen met jullie.
Eerst wat praktische informatie over de school waar ik stage loop. De school ligt in het dorpje Houttuin in het district Wanica. De school ligt verder van de stad Paramaribo en heeft het dus iets minder breed. Ondanks dat de school wat afgelegen ligt, zitten er toch veel kinderen op de school. Er zitten rond de 200 kinderen in totaal op school.

Woensdag gingen we, samen met de studenten lager onderwijs, voor de eerste keer kennismaken met onze stageschool. We namen de taxi richting onze school ‘O.S.II Houttuin’. Toen we aankwamen, trokken we meteen veel aandacht bij de kinderen en de leerkrachten, want wij zijn de eerste ‘blanke stagiaires’ die daar stage lopen. Spannend dus! We werden met open armen (letterlijk, ze gaf ons meteen een knuffel) ontvangen  bij het schoolhoofd en voelden ons meteen op ons gemak. Het schoolhoofd startte met het meedelen van wat praktische informatie zoals de schooluren, het aantal klassen en organisatie van de school. Ook voor het schoolhoofd was dit nog helemaal nieuw, dus wist ook vaak nog niet wat te vertellen. Gelukkig hadden wij genoeg vragen om het gesprek in gang te houden. Na een uitgebreid gesprek gingen we kennismaken met de leerkrachten en kinderen. We gingen samen met het schoolhoofd van klas tot klas.

Donderdag was het dan zover, onze eerste echte observatiedag. We hadden donderdagochtend om 7uur een afspraak met juf Marijke, de hoofdkleuterleidster. Samen met haar gingen we naar een departement van het Ministerie van Onderwijs om ons schoolvervoer te regelen. Het ministerie voorziet leerkrachtenbussen om leerkrachten naar hun school te brengen en hen op te halen. De leerkrachtenbus vertrekt stipt om 7uur in het centrum van Paramaribo. Juf Marijke vertelde ondertussen ook allerlei leuke weetjes over de school en gaf ons ook wat praktische tips.
Toen we uiteindelijk toekwamen op school mochten we voor het eerst in de klas gaan observeren.

De eerste uren bracht ik door in de 2^e klas. Dit zijn de 5 jarigen, vergelijkbaar met onze 3^e kleuterklas. Daar schrok ik toch vooral van hun schoolse aanpak. De kleuters hebben allemaal een vaste plaats aan hun tafel en blijven dan ook het grootste deel van de schooluren op die plaats zitten.
Dit was voor mij wennen want er is helemaal geen kring voorzien, maar gelukkig zijn er wel hoeken aanwezig in de klas. Het hoekenwerk is wel helemaal anders dan bij ons... 

Hun schoolse aanpak is toch iets waar ik toch echt zal moeten aan wennen want soms krijg ik het gevoel dat de kinderen meer willen spelen en bewegen dan stil te luisteren aan hun tafel. De culturele ontvankelijkheid komt hier sterk aan bod. Want je moet hun visie van onderwijs kunnen accepteren en hiermee omgaan. De eerste observatiedagen was dit toch vooral nog even wennen.  De kinderen brengen dus de meeste uren door aan  hun tafel en al luisterend naar de juf. Tijdens het ochtendonthaal kwam de schoolse aanpak al meteen naar boven. Zo moesten alle kleuters meteen een heleboel woorden ‘hakken en plakken’ en voorlezen. Alle kinderen hakken en plakken samen alle woorden tegelijkertijd en op deze manier worden hun klanken ingeoefend.

De culturele relationele competentie is een competentie waar ik veel rekening mee heb gehouden de eerste observatiedagen. Ik vond het belangrijk om een goede band te creëren met mijn mentor. Ik stelde haar veel vragen en toonde haar dan ook mijn oprechte interesse in hun visie op onderwijs.
Ik merkte dan ook meteen dat mijn mentor openstond voor onze visie op onderwijs en stelde dan ook heel wat vragen hoe het er bij ons in België aan toe gaat. Dit vond ik heel leuk en ik voelde me dan meteen welkom in haar klas. Ze gaf me het gevoel dat zij openstond voor samenwerking en dat zowel ik van haar kan leren en zij ook van mij. Dit stimuleert mij dan ook meteen al als lid van het schoolteam.

In het tweede deel van de week, ben ik ook enkele dagen gaan observeren in de jongste kleuterklas, bij de 4 jarigen dus. Daar heb ik dan ook echt met open ogen gekeken hoe het er daar aan toe gaat. Hier heb ik mijn culturele veerkracht serieus mogen inzetten en merk ik dan ook dat ik hier nog kan aan werken want ik kan sommige ‘negatieve’ gevoelens moeilijk relativeren bij mezelf.
In de jongste kleuterklas gaat het er veel strenger aan toe. Ik kreeg het gevoel dat de kleuters geen kleuter mochten zijn. Bij “arbeid naar keuze” (te vergelijken met VKI) mochten de kleuters helemaal niet zelf kiezen waar ze gingen spelen, de juf besloot in welke hoek ze gingen spelen. Vanaf het er ook te ‘luid’ aan toe ging, werden ze dan ook meteen terug naar hun tafel gestuurd. Hier moest/moet ik nog aan wennen want in mijn ogen waren de kleuters niet druk of luidruchtig. Ik kreeg het gevoel dat de kleuters niet tot uiting of spel kwamen doordat verplicht werden om bijvoorbeeld in de boekenhoek te lezen. Terwijl ze tijdens de activiteiten nog niet anders gedaan hadden dan lezen en andere taalactiviteiten.

Uit deze eerste week observatie ben ik toch overtuigd dat het een zeer leerzame periode zal zijn en kijk ik al uit naar de volgende weken en natuurlijk ook naar mijn eerste activiteiten.

Met zonnige groetjes uit Paramaribo

Axelle