Een beetje België in de Surinaamse kleuterklas...

Dag beste lezers!

Hier ben ik terug met een nieuw verhaal! En deze keer gaat het over mijn allereerste activiteit in de Surinaamse kleuterklas! Deze zal ik grondig bespreken, lees maar mee!

Vorige week maakte ik samen met mijn juf de afspraak om op woensdag 24 februari, het herhalen van het versje op mij te nemen. Ik raapte al mijn moed bijeen en vroeg dan of ik deze activiteit op onze Belgische manier mocht doen. Gelukkig was mijn juf super enthousiast en zei dat dit geen enkel probleem was. Ik had wel het gevoel dat dit geen enkel probleem zou vormen voor mijn juf, want ze is duidelijk geïnteresseerd in onze Belgische vorm van onderwijs. Hier kan dan ook al de link leggen naar mijn multiperspectiviteit, doordat ik mij toch kon verplaatsen in de leefwereld van mijn juf. Moest mijn juf mij een ander gevoel gegeven hebben hierover, ging ik het hoogstwaarschijnlijk niet gevraagd hebben om mijn eerste activiteit zo te doen.

Dus zogezegd gedaan, voerde ik mijn activiteitje uit. Natuurlijk met de bijhorende spanning omdat het de allereerste keer was voor zowel de kleuters als juf dat ze in contact kwamen met een andere manier van onderwijs. En wat nog voor extra spanning zorgde, was de hoofdkleuterleidster die mee volgde. De hoofdkleuterleidster is iemand die vooral bezig is met de inspectie en dat alles verloopt volgens hun manier. Want toen Sophie, mijn medestudente in de kleuterschool, een activiteit moest doen, was zij verplicht om het op hun manier te doen door de hoofdkleuterleidster. Dus was ik extra gestrest omdat ik echt wilde tonen aan haar dat het ook anders kan en dat dit niet perse een slechte manier is. Hier zette ik zeker de competentie zelfvertrouwen in. Ik geloofde in mezelf dat ik dit aankon en dat ik de Belgische methode genoeg beheerste om dit uit te proberen in Surinaamse kleuterklas. Naast de competentie zelfver

trouwen hebben, kan ik ook de competentie emotionele stabiliteit inzetten. Ik bevond mij in toch behoorlijke stressvolle situatie en kon dit uiteindelijk toch goed van mij afschudden eenmaal ik gestart was. Ik liet het gewoon op mij afkomen en vertrouwde volledig op mezelf.

Ik startte mijn activiteit met een bewegingstussendoortje. Tijdens de observatiedagen merkte ik dat dit echt nodig was. De kleuters zitten ¾ van de tijd op hun stoel en gaan tijdens de pauze ook niet naar buiten, dus is het bewegen (kwijt raken van overige energie) erg belangrijk als je van hen verwacht om aandachtig te luisteren. De kleuters waren enorm enthousiast en deden flink mee met het tussendoortje. Ik schudde samen met de kleuters alles los en daarna vertelde ik dat ik toverlijm had meegebracht uit België. Deze lijm zorgt ervoor dat alles stevig vastplakt en liet ik hen de toverlijm op hun poep smeren om dan vastgeplakt te worden aan hun stoeltje. Tijdens mijn activiteit struikelde ik al over de taalcompetentie ‘taalstrategieën hanteren’. Want ik zei tegen de kleuters “Smeer de lijm maar over jullie poep”, maar het woordje ‘poep’ kennen/gebruiken ze in Suriname niet. Zij gebruiken het woord ‘billen’ hiervoor in de plaats. Hier zal ik dus de komende stageweken wel moeten opletten. Ook is ‘lopen’ voor hen hetzelfde als ‘stappen’ en is ‘rennen’ hetzelfde als ‘lopen’ bij ons.
Na het bewegingstussendoortje zaten de kleuters flink op hun stoel. Ik vertelde dat ik iets had meegebracht en deed hier dan ook wat nieuwsgierig rond, ik merkte dat alle kleuters meteen geboeid waren en dit gaf mij dan ook al een beetje voldoening. Ik had prenten gemaakt rond het versje en besprak deze uitgebreid met de kleuters. De kleuters leefden mijn afspraken na, die ik vooraf maakte, zoals hun vinger in de lucht stoppen, luisteren als er iemand aan het woord is enzoverder. Voor mij was dit al een overwinning. Dit waren de kleine stapjes die ik wou maken en ook vooral wou tonen aan de Surinaamse juffen.

 
De basiscompetentie ‘organisator’ heb ik hier dan ook echt ingezet en ten volle benut in de mate van de mogelijkheid. Want het was niet mogelijk om dezelfde organisatie te handhaven van in België. Ik had bijvoorbeeld niet alle middelen om het materiaal te maken (printer, lamineermachine, plaats om de prenten uit te hangen, …) en de kleuters zijn ook anders georganiseerd in de klas, zo zitten ze niet in een kring maar zitten ze allemaal aan hun werktafels. Aan deze organisatie zal ik ook nog moeten wennen, want voor mezelf vind ik het niet altijd even handig. Zo moeten de kleuters altijd hun stoeltje draaien richting de juf, wat soms wel storend is of veel tijd in beslag neemt.

Het versje herhalen op zich, verliep iets minder vlot. Maar dit had ik dan ook wel ergens verwacht. De kleuters hebben nog nooit in contact gekomen met de Belgische manier van onderwijs en hieraan moesten ze nog duidelijk wennen. Ik liet de kleuters de prenten in de lucht stoppen, passend bij het juiste zinnetje van het versje. Dit snapten de kleuters niet meteen en moest ik enkele keren uitleggen en voortonen. Mijn culturele flexibiliteit werd hier dan ook nog eens wat bijgeschaafd. Ik paste mij flexibel aan, aan de omstandigheden die zich voordeden zonder dit dan ook te laten merken bij de kleuters of leerkrachten.

Toen ik achteraf mijn activiteit kort besprak met de hoofdkleuterleidster, was zij heel enthousiast (yes, mission accomplished!). Ze vertelde dat het wel helemaal anders was maar dat ik duidelijk de kleuters boeide en mee had in mijn activiteit. Ze vertelde me dat ze het een goed idee vond om de kleuters eerst te laten bewegen om ze dan zo tot rust te laten te komen op hun stoel. Ik was heel tevreden dat zij het goed, want voor haar was het denk ik een grote stap om haar manier los te laten. De hoofdkleuterleidster ging dan ook meteen vertellen aan Sophie dat zij ook eens een activiteit op de Belgische manier mocht doen. Mijn dag was meteen geslaagd!

Ook mijn eigen juf was zeer tevreden. Ze vertelde me dat de ze prenten zeer leuk  vond en functioneel gebruikt werden. Ze vroeg meteen of ze die ergens mocht uithangen in de klas. Ik twijfelde geen minuut! Daarna vroeg ze zelfs of ik nog prenten wou maken bij de andere versjes die ze zou aanleren. Dit zal ik dan ook met veel plezier doen want het visualiseren van de versjes is voor mij toch wel belangrijk en het maakt het voor de kleuters ook wat aangenamer dan dat ze het gewoon zomaar vanbuiten moeten leren.
Naast de prenten was de juf ook zeer enthousiast over mijn bewegingstussendoortje en de toverlijm. Ze zag dat dit wel hielp en gebruikte dit dan ook al meteen in haar volgende activiteit. Ook dit gaf mij enorm veel bevestiging.

Als conclusie kan ik zeker zeggen dat ik tevreden ben over mijn eerste activiteit in mijn Surinaams kleuterklasje! Ik weet ook dat ik dit niet te veel mag ophemelen want niet alle Belgische methodieken zullen aanvaard worden en/of gebruikt worden. Maar voor een eerste keer ben ik zeker tevreden en het smaakt zeker naar meer! Op naar de volgende activiteit!

Met zonnige groetjes uit Paramaribo
Axelle

Dit is de eerste 'commentaar' van mijn juf. in mijn stagedagboekje
(In dit schriftje mag de juf na elke activiteit iets inschrijven!)

De eerste week is al voorbij...

 Dag beste lezers!

Ondertussen is er al een weekje voorbij in Suriname en heb ik al heel veel gezien en ontdekt.
Na een volledige observatieweek heb ik ondertussen al veel verschillende indrukken opgedaan die ik zou willen delen met jullie.
Eerst wat praktische informatie over de school waar ik stage loop. De school ligt in het dorpje Houttuin in het district Wanica. De school ligt verder van de stad Paramaribo en heeft het dus iets minder breed. Ondanks dat de school wat afgelegen ligt, zitten er toch veel kinderen op de school. Er zitten rond de 200 kinderen in totaal op school.

Woensdag gingen we, samen met de studenten lager onderwijs, voor de eerste keer kennismaken met onze stageschool. We namen de taxi richting onze school ‘O.S.II Houttuin’. Toen we aankwamen, trokken we meteen veel aandacht bij de kinderen en de leerkrachten, want wij zijn de eerste ‘blanke stagiaires’ die daar stage lopen. Spannend dus! We werden met open armen (letterlijk, ze gaf ons meteen een knuffel) ontvangen  bij het schoolhoofd en voelden ons meteen op ons gemak. Het schoolhoofd startte met het meedelen van wat praktische informatie zoals de schooluren, het aantal klassen en organisatie van de school. Ook voor het schoolhoofd was dit nog helemaal nieuw, dus wist ook vaak nog niet wat te vertellen. Gelukkig hadden wij genoeg vragen om het gesprek in gang te houden. Na een uitgebreid gesprek gingen we kennismaken met de leerkrachten en kinderen. We gingen samen met het schoolhoofd van klas tot klas.

Donderdag was het dan zover, onze eerste echte observatiedag. We hadden donderdagochtend om 7uur een afspraak met juf Marijke, de hoofdkleuterleidster. Samen met haar gingen we naar een departement van het Ministerie van Onderwijs om ons schoolvervoer te regelen. Het ministerie voorziet leerkrachtenbussen om leerkrachten naar hun school te brengen en hen op te halen. De leerkrachtenbus vertrekt stipt om 7uur in het centrum van Paramaribo. Juf Marijke vertelde ondertussen ook allerlei leuke weetjes over de school en gaf ons ook wat praktische tips.
Toen we uiteindelijk toekwamen op school mochten we voor het eerst in de klas gaan observeren.

De eerste uren bracht ik door in de 2^e klas. Dit zijn de 5 jarigen, vergelijkbaar met onze 3^e kleuterklas. Daar schrok ik toch vooral van hun schoolse aanpak. De kleuters hebben allemaal een vaste plaats aan hun tafel en blijven dan ook het grootste deel van de schooluren op die plaats zitten.
Dit was voor mij wennen want er is helemaal geen kring voorzien, maar gelukkig zijn er wel hoeken aanwezig in de klas. Het hoekenwerk is wel helemaal anders dan bij ons... 

Hun schoolse aanpak is toch iets waar ik toch echt zal moeten aan wennen want soms krijg ik het gevoel dat de kinderen meer willen spelen en bewegen dan stil te luisteren aan hun tafel. De culturele ontvankelijkheid komt hier sterk aan bod. Want je moet hun visie van onderwijs kunnen accepteren en hiermee omgaan. De eerste observatiedagen was dit toch vooral nog even wennen.  De kinderen brengen dus de meeste uren door aan  hun tafel en al luisterend naar de juf. Tijdens het ochtendonthaal kwam de schoolse aanpak al meteen naar boven. Zo moesten alle kleuters meteen een heleboel woorden ‘hakken en plakken’ en voorlezen. Alle kinderen hakken en plakken samen alle woorden tegelijkertijd en op deze manier worden hun klanken ingeoefend.

De culturele relationele competentie is een competentie waar ik veel rekening mee heb gehouden de eerste observatiedagen. Ik vond het belangrijk om een goede band te creëren met mijn mentor. Ik stelde haar veel vragen en toonde haar dan ook mijn oprechte interesse in hun visie op onderwijs.
Ik merkte dan ook meteen dat mijn mentor openstond voor onze visie op onderwijs en stelde dan ook heel wat vragen hoe het er bij ons in België aan toe gaat. Dit vond ik heel leuk en ik voelde me dan meteen welkom in haar klas. Ze gaf me het gevoel dat zij openstond voor samenwerking en dat zowel ik van haar kan leren en zij ook van mij. Dit stimuleert mij dan ook meteen al als lid van het schoolteam.

In het tweede deel van de week, ben ik ook enkele dagen gaan observeren in de jongste kleuterklas, bij de 4 jarigen dus. Daar heb ik dan ook echt met open ogen gekeken hoe het er daar aan toe gaat. Hier heb ik mijn culturele veerkracht serieus mogen inzetten en merk ik dan ook dat ik hier nog kan aan werken want ik kan sommige ‘negatieve’ gevoelens moeilijk relativeren bij mezelf.
In de jongste kleuterklas gaat het er veel strenger aan toe. Ik kreeg het gevoel dat de kleuters geen kleuter mochten zijn. Bij “arbeid naar keuze” (te vergelijken met VKI) mochten de kleuters helemaal niet zelf kiezen waar ze gingen spelen, de juf besloot in welke hoek ze gingen spelen. Vanaf het er ook te ‘luid’ aan toe ging, werden ze dan ook meteen terug naar hun tafel gestuurd. Hier moest/moet ik nog aan wennen want in mijn ogen waren de kleuters niet druk of luidruchtig. Ik kreeg het gevoel dat de kleuters niet tot uiting of spel kwamen doordat verplicht werden om bijvoorbeeld in de boekenhoek te lezen. Terwijl ze tijdens de activiteiten nog niet anders gedaan hadden dan lezen en andere taalactiviteiten.

Uit deze eerste week observatie ben ik toch overtuigd dat het een zeer leerzame periode zal zijn en kijk ik al uit naar de volgende weken en natuurlijk ook naar mijn eerste activiteiten.

Met zonnige groetjes uit Paramaribo

Axelle