Ons zorgproject!

Dag beste lezers

Hier ben ik terug, met ondertussen één van de laatste blogberichtjes vanuit Suriname. Wat gaat de tijd snel. Ik heb niet het gevoel dat ik hier al bijna 3 maand verblijf.
De periode na de paasvakantie was dan ook heel druk voor ons, zo vloog de tijd voorbij. Op de agenda stond er heel wat gepland zoals een bezoek aan de kweekschool (de lerarenopleiding), een bezoek aan O.S. Clevia en natuurlijk ons zorgproject en de vergadering die we hierover moesten geven. Druk, druk, druk!

Na de paasvakantie gingen we van start met ons zorgproject. Met de taxi vertrokken we richting Houttuin met onze 11 zorgkoffers. Alle kinderen en leerkrachten stonden met open ogen te kijken wat we allemaal mee hadden gebracht. We hadden al onze expertise samen gevoegd en deze zorgkoffers zijn eruit gevloeid. Hier heb ik de basiscompetentie ‘innovator en onderzoeker’ vooral ingezet. Ik ben innovatief en onderzoekend aan de slag gegaan, om deze zorgkoffers te ontwerpen, samen met Sophie. Het was een hele opdracht om met weinig middelen veel materialen te creëren. Dus vol trots brachten we de materialen naar de mediatheek om ze daar een plaatsje te geven.
Ook de internationale competentie ‘creativiteit’ heeft bij mij een enorme boost gekregen. Het creatief zoeken naar oplossingen voor het zorgprobleem op school, was een hele uitdaging voor mij. Meestal is er in de Vlaamse scholen al een oplossing en die moet je uitvoeren. Maar hier moest ik starten vanaf nul. We gingen aan de slag met het grootste probleem op school en zochten zelf naar een oplossing waarmee we aan de slag gingen.

                                                         

Het zorgproject was een groot succes, zo denk ik er in ieder geval over. Van de eerste dag dat ik een kleuter bij me nam, kreeg ik een goed gevoel. Het gevoel dat ik de kinderen echt help en dat ik hen iets bijbreng. Zo werkte ik ook aan de internationale competentie ‘zelfvertrouwen hebben’. Ik kreeg heel wat zelfvertrouwen op het vlak van zorg geven. Ik besefte telkens meer dat ik toch een klein verschil aan het maken ben.

De kinderen zelf, vonden het een hele belevenis. Ze hadden nog nooit individuele begeleiding gekregen en zeker niet spelenderwijs. Wanneer ik een klas binnen liep, zag ik alle kinderen hun vinger in de lucht en werd ik bijna doof van het ik-geroep. De kinderen zien de zorg niet als straf of als feit dat ze zwakker zijn dan de andere kinderen. Dit is heel groot verschil met België, vind ik persoonlijk. De kinderen zijn ook heel gemotiveerd. Wanneer ze extra begeleiding krijgen, doen ze erg hun best. Ik heb al vaak het gevoel gekregen dat de kinderen gewoon geen zin hebben in de klas en zich daarom niet inzetten. Wanneer we van hen verwachten dat ze thuis verder oefenen, doen ze dit dan ook. Iedere ochtend komen ze dit meteen aan ons vertellen. Naast het feit dat ze zeer gemotiveerd zijn, zijn de kinderen ook snel tevreden. Na iedere zorgsessie krijgen ze een kleine beloning zoals een sticker, tekeningetje op hun hand of het spelen van een spelletje. Hiermee krijg je de lach niet van hun gezicht.

Dit alles ging ook samen met heel wat gevoelens. Ik heb hier de internationale competentie ‘emotionele stabiliteit’ bijgeschaafd. Vaak was het moeilijk om te begrijpen hoe sommige kinderen zo achteruit gestoken werden door de leerkrachten. Sommige kinderen hebben zo’n grote achterstand, dat ik vaak niet vatte hoe dit eigenlijk mogelijk was. Natuurlijk heb ik ook heel wat momenten van vreugde gehad. Dit vooral wanneer ik merkte dat een kind iets had bijgeleerd op een speelse manier en wanneer het kind hier zelf plezier had aan beleefd. Hier putte ik enorm veel voldoening uit.

Op dinsdag 26 maart werd er hier omtrent een vergadering gegeven voor alle leerkrachten van O.S.² Houttuin. Charlotte, Delphine, Sophie en ik werden verantwoordelijk gesteld voor het onderdeel ‘zorg op school’. Tijdens deze vergadering gaven we de leerkrachten uitleg over het Vlaams zorgbeleid en de zorgkoffers. Eerst en vooral legden we uit waarom we voor een zorgproject hadden gekozen op de school. Hier was het dan ook belangrijk dat ik de internationale competentie ‘multiperspectiviteit’ inzette. Want het was belangrijk dat ik het probleem vanuit alle standpunten bekeek, dus ook die van de Surinaamse leerkrachten. Het is nu eenmaal niet mogelijk om in één, twee, drie een zorgplan op te stellen en in werking te laten treden. Het is belangrijk dat ook de leerkrachten zelf tot een gepast beleid komen, die voor hen het best werkt. 

Daarna gingen we aan de slag met het zorgcontinuüm. Dit werd kort en bondig uitgelegd om de leerkrachten een idee te geven met welk didactisch model wij in Vlaanderen aan de slag gaan. Dit was natuurlijk een hele boterham voor hen en dat begrepen we ook. 

Uiteindelijk kregen de leerkrachten uitleg over het verschillend materiaal en gingen ze hier concreet mee aan de slag, aan de hand van enkele casussen. We gaven de leerkrachten een tiental minuten om de (kleine) casussen in groep te analyseren en te bespreken. Daarna mochten de leerkrachten passend materiaal uitkiezen en mochten ze hun bedenkingen en ideeën presenteren. Hier was ik aangenaam verrast. Veel leerkrachten leken tijdens de theoretische uitleg wat afwezig, maar blijkbaar hadden ze de boodschap goed begrepen. Ieder groepje leerkrachten had het juiste materiaal uitgekozen en kon de casus en de probleemstelling verwoorden en verklaren. Dit was voor ons een bevestiging dat de vergadering geslaagd was.

Uit alles wat ik hierboven heb beschreven en ook nog uit tal van andere momenten tijdens de zorgsessies, kan ik concluderen dat het een geslaagd zorgproject was. Ik heb zoveel positieve evoluties opgemerkt bij de kinderen, de leerkrachten als bij mezelf als begeleider van leer- en ontwikkelingsprocessen. Ik besef veel meer dat ik als leerkracht heel wat in handen heb en dat wij, als leerkrachten, de basis leggen voor het verdere leven van de kinderen.

Hiermee sluit ik dit blogberichtje af en geef ik jullie in volgend blogberichtje meer informatie over O.S. Clevia en de kweekschool!

Tot binnenkort!

Groetjes uit Paramaribo, Suriname!
Axelle

Joepie! Paasvakantie!

Dag beste lezers

Eindelijk vakantie! Iets waar we stiekem allemaal toch wel naar uitkeken en niet alleen omdat we dan  langer dan 5 uur ‘s morgens kunnen slapen, maar ook voor de vele leuke geplande uitstappen!

De paasvakantie startte voor ons iets vroeger dan de Belgische paasvakantie, namelijk op woensdag 23 maart. Dit was niet enkel de eerste vakantiedag maar het is ook een nationale feestdag, Holi Phagwa. Deze dag wordt heel groot gevierd in Suriname en er was dan ook overal iets te doen in Paramaribo. Dit feest wordt gevierd bij de Hindoestaanse families. Mijn juf, die ook Hindoestaans is, had ons op school uitgenodigd om dit te komen vieren bij haar thuis.
Met zenuwen kwamen Charlotte, Delphine, Sophie en ik toe bij mijn juf. We waren er nog maar enkele minuten en we werden al ingesmeerd met gekleurd Phagwa-poeder. Gelukkig waren we hierop voorbereid en hadden we aangepaste kledij aan.

Holi Phagwa wordt ook wel het kleurenfeest genoemd, iedereen wordt besmeerd met verschillend gekleurd poeder en wenst elkaar ‘Subh Holi!’ of ‘Happy Holi’.
Het was zeer leuk om eens Holi Phagwa te vieren in familie-verband, want ieder familielid wordt gekleurd en er ontstaat een heel kleurengevecht met de familie. Het was zalig om te zien hoe iedereen hier aan mee doet in de familie en om er zelf aan mee te doen! Ik kreeg het gevoel dat ik een deeltje was van de familie hier!

Uiteindelijk gingen we ook nog naar de stad om daar Holi Phagwa te vieren. Op het Onafhankelijkheidsplein ging het Phagwa-festival door. Zo was mijn eerste festival van het jaar een feit. Het was te vergelijken met een enorm poeder-gevecht op heerlijke Surinaamse beats! Je zag alle kleuren van de regenboog en de sfeer was fenomenaal. Dit was in ieder geval een dag om nooit te vergeten.

Enkele dagen later stonden we klaar met onze bergschoenen om de Brownsberg te beklimmen! Brownsberg is een berg van 514 meter hoog en ligt in het district Brokopondo. Het is rijk aan fauna en flora en is bedekt het Amazoneregenwoud! Hier keek ik echt naar uit. Weg van de bewoonde wereld en het Amazonewoud in! Om 9u00 pikte de bus ons op om te vertrekken richting Brownsberg. We stopten onderweg nog bij het Brokopondostuwmeer en de stuwdam. We kregen uitleg van de broers Rene en Dwayne die ons vergezelden en ons gidsten door de Brownsberg.
Eenmaal aangekomen, maakte ik me klaar om de watervallen van Brownsberg een bezoekje te brengen. Bergschoenen en een rugzakje met water en GO! En nog voor we goed en wel vertrokken waren, kwam mijn eerste hoogtepunt van de dag al! We zagen voor het eerst wilde aapjes slingeren van de ene boom naar de andere boom! Dit stond al heel lang op mijn bucketlist en ik kon het dan ein-de-lijk eens schrappen! Ik was helemaal klaar voor de rest van de Brownsberg te ontdekken! Eerst bezochten we de Leoval en daarna de Ireneval. De tocht ernaar toe was pittig maar eenmaal aangekomen, was ik de pittige deeltjes snel vergeten! Ik genoot van de natuur en de prachtige geluiden die van tussen de bomen kwamen. Toen kwam ik toch wel tot het besef dat ik heel veel geluk heb dat ik hier mag zijn.

Na een nachtje slapen op de Brownsberg, stonden we klaar om de derde waterval te gaan bezichtigen. Het was terug een adembenemende waterval middenin de natuur. Puur genieten.

Na twee dagen Brownsberg was de vakantie alvast super gestart. Klaar voor de volgende uitstap dus! Natuurlijk moest er tussendoor ook gewerkt worden aan de bachelorproef. Dus alle tijd naast de uitstappen ging dan ook volledig naar onze bachelorproef!

En ja hoor, ook onze tweede uitstap was daar sneller dan gedacht. Helemaal klaar voor Galibi dus!
Galibi is een ressort in het district Marowijne in Suriname en ligt op de grens met Frans-Guyana.
Galibi wordt vooral bezocht voor de zeeschildpadden die er stranden en broeden. Ook wij gingen voor de reuze zeeschildpadden naar Galibi. Na een lange bus- en boottrip naar Galibi kwamen we aan op ons strandhutje met een prachtig uitzicht. Na een lange wandeling op het strand was het tijd om de zeeschildpadden om te zoeken. We moesten wachten tot het donker werd en het water hoog genoeg kwam zodat de zeeschildpadden konden stranden. Onze nachtwandeling op het strand leverde heel wat spannende taferelen op. Een reuze schildpad die aan land kwam en een plaatsje zocht om haar eitjes te leggen en andere zeeschildpadden die in trance waren tijdens het broeden. Een geslaagde avond! Toen was het tijd om onder de lakens te kruipen en dit deden we buiten met zicht op zee! Ik kan je alvast vertellen dat ik zeer vrolijk wakker geworden ben die volgende ochtend!

Na twee dagjes Galibi was het uiteindelijk tijd om terug naar de stad te gaan. Back to reality voor eventjes. De bachelorproef werd terug onder de loep genomen en verder uitgewerkt. Ook genoten we van een namiddagje zwemmen in het hotel Residence Inn!

En toen moest ik al terug mijn zak maken voor de laatste trip van de vakantie… De driedaagse-trip richting Voltzberg. De Voltzberg maakt deel uit van het grootste natuurreservaat van Suriname en is 240 meter hoog. De reis er naartoe was een avontuur op zich. We zaten in totaal 6 uren op de bus en 2,5 uur op de boot. We waren al uitgeput toen we aankwamen in onze verblijfplaats… Terwijl het lastigste deel van de trip er nog zat aan te komen! Ook daar waren we terug in het gezelschap van aapjes, doodskopaapjes. Dit was toch zeker wel het hoogtepunt van mijn dag!
De volgende dag stond ons een pittige wandeling te wachten richting de Voltzberg. Ook was Rene terug mee om ons naar de Voltzberg te gidsen. In totaal hebben we zo’n 16km gewandeld, stijgen en dalen inbegrepen (lees: we hebben ongeveer zo’n 30.000 stappen gezet en het stijgen en dalen kan je vergelijken met ongeveer 100 verdiepingen – dankjewel iPhone om dit voor mij te tellen)!
Toen ik boven kwam, had ik toch wel een euforie-momentje. Ik voelde me fantastisch, het zicht was fenomenaal. Ik voelde mij alsof ik op het topje van de wereld zat. Je kon eindeloos ver kijken over het Amazoneregenwoud. Één woord: prach-tig!

Ook de laatste dag hadden we nog een kleine wandeling voor de boeg, richting de Moederval!
Daarna stapten we snel het bootje in, voor de lange rit huiswaarts…

Ook hiermee werd onze paasvakantie afgesloten… Tijd om terug onze kapoenen en sloebers op te zoeken in O.S. 2. Houttuin!

Met zonnige groetjes uit Paramaribo

Axelle

Meten is weten, meten moet je doen!

Dag beste lezers!

Hier ben ik terug met een leuk verhaal over mijn stage in Paramaribo, Suriname. In dit blogbericht zal ik jullie iets meer vertellen over de ‘Grote Rekendag’ (dinsdag 8 maart) en over de educatieve uitstap naar de dierentuin in Paramaribo (vrijdag 11 maart).

Op de vergadering van 25 februari kregen we te horen dat er op dinsdag 8 maart de Grote Rekendag ging doorgaan. Spannend dus, want we wisten in het begin niet echt wat we hiervan moesten verwachten. Er werden juffen aangesteld om deze dag in goede banen te leiden en gingen hiervoor ook naar een vormingsdag. Toen ik de juffen en het schoolhoofd hun ideeën hoorde bespreken tijdens de vergadering, had ik toch wel grote verwachtingen.

Ook zelf had ik het gevoel dat we hieraan konden meewerken. Na een kort overleg met de andere studenten, besloten we om de maandag samen met de motorische zwakke kinderen iets te knutselen voor de Grote Rekendag. Hier werkte ik dus ook aan de basiscompetenties ‘organisator’ en ‘lid van een schoolteam’.

Ook juf Charlotte was druk bezig!

Het resultaat!

Eindelijk was het zover. Het was dinsdag 8 maart, de Grote Rekendag kon van start gaan. Toen we op school toekwamen, was de school heel mooi versierd. Het thema dat centraal stond was ‘Meten is weten, meten moet je doen’. Dus alles stond centraal rond meten, wegen, inhoud, geld enzoverder.

De dag startte met een gezamenlijk moment met de volledige school. Het Surinaams volkslied werd gezongen en er werd een toespraak gehouden door het schoolhoofd en door de inspecteur die ook aanwezig was. Het was een heel plechtig moment en toen merkte ik  echt wel dat de Grote Rekendag een speciale dag was op onze school.

In de kleuterklas werd het startschot gegeven door een leuk estafettespelletje buiten. De kleuters mochten om het snelst een fles vullen door middel van een bekertje. De kleuters vonden dit zeer tof en waren dan ook super enthousiast. Achteraf werd het begrip ‘inhoud’ besproken met de kleuters. ‘Hoeveel water zit er in deze fles? En in de andere fles?’. Voor veel kleuters was dit wel nog zeer abstract, maar enkele anderen waren hier snel mee weg.

Ook werd er een spel gespeeld met beide kleuterklassen. Dit spel had te maken met geld. Dit werd ook buiten gespeeld. We stonden in een grote kring en moesten muntjes doorgeven. Terwijl werd er een vrolijk liedje gezongen. Wanneer het liedje ten einde was, moest de kleuter vertellen welke munt het was. Is het een dollar? Een kwartje? Zo leerde ik ook meteen de muntjes kennen!

Na de klassikale activiteiten, was er tijd voor wat ontspanning voor de kinderen op de school. Er was namelijk een rommelmarkt georganiseerd voor en door de kinderen en de juffen. Ook waren er ouders uitgenodigd op de rommelmarkt, dit is een zeer leuke vorm van ouderparticipatie, ik was aangenaam verrast!

Het doel van de rommelmarkt was om de kinderen te leren omgaan met geld. En dit vind ik dan wel een zeer geslaagde opzet. De kinderen leren juist teruggeven en anderen leren geld op goede manier geld uitgeven. De kinderen leren dit al doende en dat is op zich de beste manier. Hier werkte ik dan ook wel aan de internationale competentie ‘4.5 Openheid’ want in het begin had ik wel bedenkingen van sommige ideeën, maar ik stelde er me toch voor open en ik mag dan toch wel zeggen dat het een zeer geslaagde dag was!

Naast de Grote Rekendag stond er ons nog iets leuks te wachten deze week. We gingen namelijk op educatieve uitstap naar de dierentuin van Paramaribo! We hadden de dierentuin nog niet bezocht en de dierentuin wou ik toch wel zeker eens bezoeken hier. Dus dat was zeker leuk meegenomen om dit te doen met mijn kleine kapoenen uit de kleuterklas!

We namen ’s morgens de taxi richting de dierentuin. Ook juf Charlotte en juf Delphine mochten mee, extra begeleiding was zeker welkom voor een 40-tal kleuters!
De dierentuin is niet zo groot als de Zoo van Antwerpen, maar er zitten toch heel wat dieren.

In de dierentuin was er heel wat belangstelling van de kleuters voor de dieren. Wat wel jammer was, was dat de juf op zich niet veel meer kon vertellen dan dat er op het bordje geschreven stond. Hier haalde ik de competentie ‘creativiteit’ boven. Ik sprong in op de situatie en deed mijn best om de kinderen zoveel mogelijk te vertellen over de dieren. De kinderen die vragen stelden, wimpelde ik niet af en ging erop in, ook al kon ik uiteindelijk niet alle vragen beantwoorden.
Na een de wandeltocht door de dierentuin, was er nog wat tijd om iets te eten om op het speelplein te spelen. Een topafsluiter voor de kleuters!

Na het bezoek aan de dierentuin, volgt er nog een kleine week school en daarna gaat de paasvakantie van start. Ook wordt Holi Phagwa nog gevierd op school, maar dat is voor het volgende blogberichtje! Dus ben je benieuwd hoe dat gevierd wordt, hier in mijn Surinaamse school, dan zal je het volgende blogberichtje moeten lezen!

Zonnige groetjes uit Paramaribo, Suriname!

Axelle

GROETJES!!