Aan alle mooie liedjes komt een eind ...

Dag beste lezers!

Het aftellen is officieel begonnen. Alles loopt op zijn einde. Er werd afscheid genomen, de koelkast raakt stilaan leeg en de valiezen worden van onder het stof gehaald… Ook de laatste uitstapjes zijn achter de rug. Zo gingen we op bezoek naar de kweekschool en naar O.S. Clevia.

De kweekschool is een school waar je de lerarenopleiding kunt volgen in Suriname. Het wordt ook wel het Surinaams Pedagogisch Instituut (SPI) genoemd. Het SPI in de J. Lachmondstraat in Paramaribo is de grootste kweekschool van Suriname en ligt ook het meest centraal.

Op vrijdag 22 april hadden we een afspraak met mevrouw Macintosch. We werden uitgenodigd in haar kantoor voor uitleg rond de werking en de organisatie van het SPI. Normaal gingen we ook nog enkele lessen meepikken, maar door de staking werden deze jammer genoeg geannuleerd. De uitleg was heel interessant, vooral omdat ze een heel anders systeem toepassen in vergelijking met die van ons. Zo duurt de lerarenopleiding vier jaar en kies je pas na je tweede jaar of je voor de kleuter- of lagere school gaat. Hier werkte ik vooral aan de internationale competentie ‘kennis hebben van de beroepsuitoefening in andere landen’. Tijdens de uitleg kon ik gemakkelijk alle informatie vergelijken met onze Vlaamse opleiding. Er zijn heel wat verschillen tussen de opleidingen. Zo is er in het algemeen heel wat minder stage in de Surinaamse opleiding in vergelijking met de Vlaamse opleiding. In Suriname gaat de vakdocent en de pedagoog mee naar de stageschool. Beide docenten beoordelen de activiteit en sta je als het ware nooit alleen in de klas. Nog een verschil is dat je nooit een volledige week overneemt en dat je dus als student niet weet hoe het eigenlijk werkelijk is om in voor de klas te staan. De hospitanten (zo noemen men de stagiaires van de kweekschool) nemen enkele activiteiten over tijdens de dag en nooit de volledige dag.
Ook op onze school O.S.² Houttuin, hebben we enkele hospitanten in de kleuterschool en in de leerschool. Het was interessant om eens te horen hoe hun programma eruit ziet en waar zij de opleiding volgen.

Op woensdag 25 april brachten we een bezoekje aan de stagiaires die stage liepen in O.S. Clevia. Mijn eerste woorden toen ik de schoolpoort binnen liep waren: ‘Wat een verschil!’. En wat was dat een verschil. Zo zag ik meteen dat de school heel wat meer middelen had en meer lokalen! Zo was er een muziekklas, gymzaal en computerklas aanwezig. Dit waren lokalen waar wij enkel konden van dromen. Natuurlijk wil dit niet zeggen dat ik liever op O.S. Clevia had gezeten om stage te lopen. Want ik merkte meteen dat de stagiaires minder contact hadden met de kinderen en de leerkrachten dan ons. In O.S. Clevia zijn de kinderen ondertussen al gewoon dat ze ieder jaar nieuwe buitenlandse stagiaires ontvangen en bij ons op O.S.² Houttuin niet. De school had al heel wat Europese invloeden, zo zag je hoekjes in de kleuterklassen en waren de klassen gezelliger ingericht. Het was zeer leerrijk om eens een school midden de stad te bezoeken en deze te kunnen vergelijken met onze school buiten de stad.

Ik schrijf dit blogbericht ook wel met een dubbel gevoel, want ondertussen is de laatste week  van start gegaan. Ik moest afscheid nemen van de juffen, van de kinderen en ik moet binnen enkele dagen ook afscheid nemen van het zalige leven hier in Suriname… De laatste dagen breng ik samen met mijn medestudenten door in Residence Inn, een hotel in de stad. De voorbije weken (lees: de voorbije twee maand) hadden we te kampen met verschillende problemen zoals periodes van weinig tot geen water en hadden we ook geen toilet. Om toch te kunnen genieten van de laatste week, hebben we  gekozen voor een hotel (met zwembad, hoera!). Toch zal ik ook blij zijn als ik op het vliegtuig zit, richting Schiphol. Terug naar het fijne leventje in België en terug naar mijn familie en vrienden.

Ik kan nu al zeggen dat ik zeker geen spijt heb dat ik hier, in Suriname, het laatste deel van mijn opleiding heb gevolgd. Ik heb zoveel bijgeleerd, niet enkel op vlak van leerkracht zijn, maar ook op vlak van mezelf zijn. Ik wil dan ook iedereen aanraden om de uitdaging aan te gaan om stage te lopen in het buitenland. Het is een verrijking op zoveel vlakken. Ik leerde mijn Westerse bril afzetten en bepaalde zaken vanuit een andere invalshoek te bekijken, op een Surinaamse manier dan nog wel! Ook besef ik nu heel goed dat je als leerkracht een grote impact hebt op het leven van een kind. Je legt de basis waarop het kind verder bouwt gedurende zijn schoolcarrière.

Ook heb ik hier heel veel nieuwe mensen leren kennen, waaronder de studenten van Brugge, Torhout en de studenten van Thomas More. Ik heb met hen de tijd van mijn leven gehad en zal hen dan ook wel een beetje missen. We hebben samen afgezien zoals op de Voltzberg en door de dagelijkse hitte. Maar we hebben ook heel wat mooie momenten beleefd zoals wanneer we samen gingen gaan eten met de volledige groep en zelfs de dagelijkse momenten waren vaak hilarisch.

Het is raar om te beseffen dat de laatste dagen op één hand geteld kunnen worden en dat mijn avontuur er bijna op zit. Toch kijk ik er tevreden naar terug en kan ik niet wachten om met iedereen in België mijn ervaringen te delen.

Voor de allerlaatste keer, veel groetjes vanuit Paramaribo, Suriname

Axelle